
“Ik ben niet bang in herhaling te vervallen, want wat ik schrijf, wat ik zeg, voldoet niet aan literaire eisen, maar aan die van de noodzaak, aan die van het vuur.”
Lezen is heerlijk en dat mag geuit worden. Vooys laat eens in de zoveel tijd een redactielid aan het woord over het schrijfsel waarin hij of zij zich die week verdiept. Deze week: wat leest Noortje?
'Zo schrijft Édouard Louis op een van de eerste pagina’s van zijn recentste werk, 
Ze hebben  mijn vader vermoord (2018). Er wordt hier een duidelijke leesaanwijzing gegeven: Louis wil dat we ons focussen op de inhoud van de tekst. Het dunne boekje moet dan ook vooral opgevat worden als een aanklacht, een aanklacht tegen de politiek die zich niet ontfermt over de levens in de lagere sociale klassen. In 
Ze hebben mijn vader vermoord beschrijft Louis hoe hij is opgegroeid in een arm gezin op het Franse platteland. Zijn vader was alcoholist en fabrieksarbeider, heeft nooit de kans gehad om iets van het leven te kunnen zien. “[A]ls ik er vandaag over nadenk, heb ik het gevoel dat jouw bestaan een 
negatief bestaan is geweest; een bestaan dat jij niet wilde en dat jou niet wilde. Je hebt géén geld, je hebt níet kunnen studeren, je hebt níet kunnen reizen, je hebt je dromen níet kunnen verwezenlijken. De taal heeft bijna alleen ontkenningen om jouw leven te omschrijven.”
Lees Meer