Online rubrieken

Lezen is heerlijk en dat mag geuit worden. Vooys laat eens in de zoveel tijd een redactielid aan het woord over het schrijfsel waarin hij of zij zich verdiept. Deze week: wat leest Iris? ‘Je broertje neemt plaats achter het spreekgestoelte, trekt de microfoon iets naar beneden: “Ik kwam voor een jaar naar deze school. Maar volgens mij heb ik vrienden voor het leven gemaakt. Dank jullie wel.” Hij kijkt in jullie richting en glimlacht. “En mijn oom en tante, mijn zus en broer, mijn bloedverwanten: dank.”’ Bloedverwanten, één van de weinige dingen die je bezit vanaf het moment dat je op de wereld komt. Zonder te verzanden in het nature vs. nurture debat, kan er wel gesteld worden dat zij meebepalen wie je bent en wordt als mens. Waar je wieg staat, is immers ook een gevolg van wie die wieg daar heeft neergezet. Is het huwelijk van je ouders wat ze er zelf van hadden verwacht? Heb je broers of zussen? Was je een diepste wens of een (on)gelukkige verrassing? Het zijn de kaders die bepalen in welk spel jij als mens de eerste jaren van je leven mee gaat spelen. De roman Wat je van bloed weet onderzoekt precies dit spel. Lees Meer

‘Want als er zoveel is verdwenen van wat er altijd was moet je je ergens aan vastgrijpen, en Haasje hield zich met haar ene hand stevig vast aan haar zus en met de andere aan haar vader. Maar zijn greep werd steeds losser, alsof er zeep aan zijn hand zat, en na een paar weken van telkens verbroken beloftes, glipte hij weg.’ Al decennialang groeit men op met sprookjes; als kind leer je te dromen over verre, reusachtige kastelen, angstaanjagende en vuurspuwende draken of knappe prinsen/prinsessen op witte paarden die je komen redden wanneer je in een noodsituatie verkeert. In De meisjes presenteert Annet Schaap zeven van deze oude vertrouwde sprookjes, maar deze steekt ze in een nieuw jasje door ze te bewerken tot zeven verrassende vertellingen. Hoewel Schaap dicht bij de kern van de traditionele sprookjes blijft, bevat elke bewerking, waarin telkens weer één of twee jonge meisjes de hoofdrol spelen, een nieuwe moraal.Lees Meer

'Al kiest een goed persoon een donker pad’, schrijft Goethe in zijn toneelstuk Faust, ‘hij blijft zich van de ware weg bewust.’ Het is betekenisvol dat dit stuk wordt opgevoerd in Tom Lanoyes nieuwste roman De draaischijf. Deze woorden worden opgezegd door Alex Desmedt – een acteur, regisseur en vertaler die zichzelf ongetwijfeld beschouwt als zo’n ‘goed persoon’. In de jaren dertig maakt hij met bloed, zweet en tranen naam in de Antwerpse toneelwereld. Zoals Faust zijn ziel aan de duivel verkoopt voor de wetenschap, wordt Alex tijdens de bezetting ook voor een keuze gesteld: samenwerken met de Duitsers of zijn carrière in rook zien opgaan.Lees Meer

Lezen is heerlijk en dat mag geuit worden. Vooys laat eens in de zoveel tijd een redactielid aan het woord over het schrijfsel waarin hij of zij zich verdiept. Deze week: wat leest Luna?  ‘Ik schrijf omdat mijn schrijven de enige plaats is waar ik roekeloos kwetsbaar kan zijn en er ook nog mee wegkom. Ik schrijf omdat ik wou dat er meer plaatsen waren waarin ik zo roekeloos kwetsbaar kon zijn, ook wanneer het me vies of lelijk maakt.’ In Kleinzeer vertelt schrijver en cultuurwetenschapper Nadia de Vries over haar leven, waarin ze zowel te maken heeft gehad met lichamelijke als geestelijke ziekte. Als kind was ze ‘Echt Ziek’: ze werd gediagnosticeerd met systemische mastocytose, een zeldzame auto-immuunziekte. Ze dacht dat ze niet lang zou leven, maar toen werd ze opeens toch beter en lag de toekomst voor haar open. Ze wist echter helemaal niet hoe dat werkte, ‘leven’. Lees Meer

Lezen is heerlijk en dat mag geuit worden. Vooys laat eens in de zoveel tijd een redactielid aan het woord over het schrijfsel waarin hij of zij zich verdiept. Deze week: wat leest Isa? Papyrus vertelt op een anekdotische en meeslepende manier over het verhaal van het boek. In de tijd van nu waarin digitalisering op een hoog tempo op bijna alle facetten van onze samenleving plaatsvindt, lijkt het lezen van een boek een verouderde en vergeten bezigheid. Waarom zou je een boek lezen als je in een veel kortere tijd, heel veel meer kan doen? Boeken raken langzamerhand uit de mode en dat is zonde want door lezen kan je zo geïnspireerd, geënthousiasmeerd of bevlogen raken. Irene Vallejo laat in Papyrus zien waarom boeken voor altijd van belang zijn. “Boeken hebben weliswaar vreselijke gebeurtenissen gelegitimeerd, maar ze leverden ook de beste verhalen, symbolen, wetenswaardigheden en uitvindingen die de mens in het verleden tot stand heeft gebracht.”Lees Meer

Lezen is heerlijk en dat mag geuit worden. Vooys laat eens in de zoveel tijd een redactielid aan het woord over het schrijfsel waarin hij of zij zich verdiept. Deze keer: wat leest Katelijn? Al lang vrezen mensen de tijd waarin technologie zelfbewustzijn ontwikkelt en vervolgens de heerschappij van de mens verwerpt. Sciencefictionverhalen waarin grote robotopstanden de mens onderwerpen (denk aan boeken met titels als Robopocalypse) zijn niet meer weg te denken uit de boekwinkel. Dat een toekomst met kunstmatige intelligentie ook harmonieus kan zijn laat de Brits-Japanse Nobelprijswinnaar Kazuo Ishiguro zien in Klara and the Sun. In dit gevoelige verhaal bouwt de slimme en empathische Kunstmatige Vriendin Klara een band op met het zieke meisje Josie en helpt ze haar op weg naar een beter leven. Voor deze Vooys Leest las ik de Nederlandse vertaling van Peter Bergsma, Klara en de Zon, van uitgeverij Atlas Contact.Lees Meer