Online rubrieken

Luchtkastelen’ zorgt voor een lachbui Deze zomer stuitte ik tijdens een online grasduinsessie op het nummer ‘Geen Mening Ja Nee’ van Ton Lebbink en tijdens de laatste dagen van het jaar ging ik nog even naar dit album terug. Hierin hoor je, voordat er vocalen bijkomen, minutenlang trage, lichtelijk onheilspellende geluiden. Op het moment dat je niet meer verwacht dat er nog een stem  gebruikt gaat worden, spreekt Ton de volgende regels uit: ‘Klaarblijkelijk wordt een dik deel der dichters gedragen door zonnebrillen/ Daar doe ik lekker niet aan mee!’ Dit kwam vrij nonsensicaal op mij over, maar ik vond het wel een grappig beeld: een dichter die andere, zonnebrildragende dichters afwijst. Watskeburt, Lagelanden? van Peter van Dyck biedt mij toelichting. Hierin lees ik dat Ton Lebbink door andere dichters met een bepaald dedain bekeken werd. In dat licht denk ik te begrijpen dat gedragen worden door zonnebrillen staat voor deze blik. Lees Meer

Lezen is heerlijk en dat mag geuit worden. Vooys laat eens in de zoveel tijd een redactielid aan het woord over het schrijfsel waarin hij of zij zich verdiept. Deze week: wat leest Iris? ‘Je broertje neemt plaats achter het spreekgestoelte, trekt de microfoon iets naar beneden: “Ik kwam voor een jaar naar deze school. Maar volgens mij heb ik vrienden voor het leven gemaakt. Dank jullie wel.” Hij kijkt in jullie richting en glimlacht. “En mijn oom en tante, mijn zus en broer, mijn bloedverwanten: dank.”’ Bloedverwanten, één van de weinige dingen die je bezit vanaf het moment dat je op de wereld komt. Zonder te verzanden in het nature vs. nurture debat, kan er wel gesteld worden dat zij meebepalen wie je bent en wordt als mens. Waar je wieg staat, is immers ook een gevolg van wie die wieg daar heeft neergezet. Is het huwelijk van je ouders wat ze er zelf van hadden verwacht? Heb je broers of zussen? Was je een diepste wens of een (on)gelukkige verrassing? Het zijn de kaders die bepalen in welk spel jij als mens de eerste jaren van je leven mee gaat spelen. De roman Wat je van bloed weet onderzoekt precies dit spel. Lees Meer

Afgelopen november kondigde Typhoon aan twee concerten te geven om zijn twintig jaar als muzikale artiest te vieren. De afgelopen jaren heeft Typhoon een aantal hits gehad, zoals ‘Surfen’, ‘Hemel valt’, en ‘Zandloper’. Tijdens het schrijven van academische papers en deadlines, maar ook tijdens creatief schrijven, heb ik echter ook nog altijd liederen van zijn eerste album als ‘Zendeghi’, ‘Drieluik’ en ‘Vlieger’ opstaan vanwege het fijne mystieke geluid waardoor ik me goed kan concentreren. Ik heb voor deze Vooys Luistert besloten om, iets wat ik maar al te graag doe, de classics te opnieuw te beluisteren. Het hele eerste album van Typhoon, Tussen licht en lucht, heb ik opnieuw afgespeeld in mijn oortjes. Lees Meer

Vooys 40.3 is verschenen en dat betekent dat het dinsdag 11 Oktober tijd was voor het derde jubileumevenement! Het thema van dit nummer is ‘Literatuur en Visualiteit’ en daarom stond de avond in het teken van visuele literatuur. Om half acht verzamelden de deelnemers zich in het lokaal in Drift en kon het evenement beginnen. Na een enthousiast welkom praatje van redacteur Joshua luisterden we naar een lezing van PhD-kandidaat Vasiliki Belia. Belia is verbonden aan Maastricht University en doet onderzoek naar hoe feminisme wordt herinnerd en weergegeven in hedendaagse grafische romans en strips. Ze legde ons uit ze te werk gaat in haar onderzoek en liet voorbeelden zien van afbeeldingen uit verschillende (historische) romans. Zo vertelde Belia over hoe de suffragettes uit de eerste feministische golf tegenwoordig worden afgebeeld en gaf ze toelichting bij een tekening uit Sensible Footwear: A Girl’s Guide, over lesbische vrouwen uit de jaren zeventig en tachtig. We zijn tijdens de lezing dus niet alleen meer te weten gekomen over de invloed van beeld in literatuur, maar hebben ook meer geleerd over de geschiedenis van feminisme! Lees Meer

‘Want als er zoveel is verdwenen van wat er altijd was moet je je ergens aan vastgrijpen, en Haasje hield zich met haar ene hand stevig vast aan haar zus en met de andere aan haar vader. Maar zijn greep werd steeds losser, alsof er zeep aan zijn hand zat, en na een paar weken van telkens verbroken beloftes, glipte hij weg.’ Al decennialang groeit men op met sprookjes; als kind leer je te dromen over verre, reusachtige kastelen, angstaanjagende en vuurspuwende draken of knappe prinsen/prinsessen op witte paarden die je komen redden wanneer je in een noodsituatie verkeert. In De meisjes presenteert Annet Schaap zeven van deze oude vertrouwde sprookjes, maar deze steekt ze in een nieuw jasje door ze te bewerken tot zeven verrassende vertellingen. Hoewel Schaap dicht bij de kern van de traditionele sprookjes blijft, bevat elke bewerking, waarin telkens weer één of twee jonge meisjes de hoofdrol spelen, een nieuwe moraal.Lees Meer