Menu

Online rubrieken

Op deze pagina vind je de online rubrieken van Vooys. Hier verschijnt onder andere de rubriek Nieuwe buitelingen, waarin recensies van bijzondere, literaire initiatieven in Nederland worden gepubliceerd. Ook verschijnt op deze pagina geregeld een Vooys leest, een blog waarin een redactielid van Vooys een bijzonder of amusant schrijfsel onder de aandacht brengt. Tot slot laat Vooys eens in de zoveel tijd een redacteur aan het woord over een poëtische plaat of literair lied in de rubriek Vooys luistert.

Muziek helpt mij de winter door

Als de Top 2000 ergens goed voor is, dan is het wel om weer eens geconfronteerd te worden met muziek van Nederlandse bodem. Of het nou Danny Vera is die zingt over de achtbaan die het afgelopen jaar is geweest, of Marieke Lucas Rijneveld die een prachtige cover maakte van Boudewijn de Groots ‘Verdronken Vlinder’, de lijst der lijsten laat zien dat er hier toch heel wat meer songwriter-talent rondloopt dan we dikwijls vermoeden. Eén Nederlands nummer dat voor mij onlosmakelijk verbonden is met de laatste dagen van het jaar, ontbreekt echter vooralsnog in de lijst. ‘Oudjaar’ heet het simpelweg:   Lees Meer

‘The Overstory’ van Richard Powers

Lezen is heerlijk en dat mag geuit worden. Vooys laat eens in de zoveel tijd een redactielid aan het woord over het schrijfsel waarin hij of zij zich verdiept. Deze week: wat leest Nienke? In The Overstory van Richard Powers zijn bomen uiteindelijk belangrijker dan elk ander personage. Het verhaal van The Overstory ontvouwt zich stapsgewijs, traag zelfs – en dat is iets goeds. De 512 pagina’s die het boek telt nodigen uit tot een traag leesproces. The Overstory is een boek om gedurende meerdere weken met je mee te nemen, misschien nog wel langer; een boek dat meer behoeft (en verdient) dan binnen enkele dagen opgepakt, gelezen en weer neergelegd te worden. Liever een boek minder lezen dit jaar dan een boek te weinig aandacht geven.  Lees Meer

‘De morgen loeit weer aan’ van Tip Marugg

Lezen is heerlijk en dat mag geuit worden. Vooys laat eens in de zoveel tijd een redactielid aan het woord over het schrijfsel waarin hij of zij zich verdiept. Deze week: wat leest Selma? In De morgen loeit weer aan maakt Tip Marugg een karakteristieke, maar triestige schets van het leven op Curaçao.  Het naamloze hoofdpersonage blikt tussen de invallende schemer en de ochtend terug op zijn leven, dat hij afwisselend op Curaçao en in Venezuela beleefde. In deze nachtelijke mijmeringen krijgt de lezer een beeld van het Antilliaanse eiland in zowel de koloniale als de postkoloniale tijd, respectievelijk de jeugd en het volwassendom van het personage. De achterflap van het boek verraadt dat het personage bij het aanbreken van de ochtend zich met het geladen pistool dat op zijn nachtkastje op hem wacht, van het leven zal beroven. Dit maakt de roman in geen enkel opzicht minder verrassend. Het wordt op deze manier namelijk snel duidelijk dat het boek gaat over het verleden, over dat wat geweest is. Er is geen toekomst.  Lees Meer

Dertig vluchtelingen en driehonderd koeien

foto: Lars van den Brink

In onze online rubriek ‘Nieuwe Buitelingen’ bespreekt een Vooys-redacteur een bijzonder literair initiatief in Nederland. Deze keer bezocht Guus van der Peet Through the eyes of immigrants in de Centrale Bibliotheek van Den Haag In het meest recente nummer van Vooys gingen twee van onze redacteurs in gesprek met de Vlaamse auteur Annelies Verbeke, onder andere over haar liefde voor wereldliteratuur en het opvoeren van een zwart hoofdpersonage in haar bekroonde roman Dertig dagen (2015). Through the eyes of immigrants, georganiseerd door Writers Unlimited, kan als een thematisch vervolg worden beschouwd op dit interview. In de Centrale Bibliotheek van Den Haag gaat Verbeke vandaag met haar collega’s Rodaan Al Galidi en Pierre Jarawan in gesprek over het thema immigratie en de manier waarop dat in literatuur gerepresenteerd kan worden.   Lees Meer

‘Drama Girl’ van Vincent Boy Kars

Niet alleen het geschreven woord spreekt tot de verbeelding, ook films weten onze redactieleden te bekoren. Deze week trapt redacteur Jacoline Maes de nieuwe rubriek Vooys kijkt af. Zij bekeek alvast de nieuwe Nederlandse film Drama Girl, die vanaf 5 maart in de Nederlandse bioscopen draait. In de literatuur zien we schrijvers die spelen met de dunne scheidslijn tussen feit en fictie, zoals Niña Weijers in Kamers antikamers (2019) of Maartje Wortel in Dennie is een star (2019). Films doen dit minder snel en als het wel gebeurt, bevragen ze meestal niet expliciet wat deze mengeling te zeggen heeft over de werkelijkheid en of er wel zoiets bestaat. Drama Girl van de jonge filmmaker Vincent Boy Kars is het tweede deel in een trilogie van films die draaien om het grijze gebied tussen documentaire en fictie (het eerste deel was Independent Boy). Wat mij betreft mogen er nog wel meer van dit soort experimenten naar het grote doek gebracht worden. Lees Meer

Vaer wel, mijn Aemsterland

Een moderne Badeloch, onder de boog gemarkeerd met Vondel's woorden

In onze online rubriek ‘Nieuwe Buitelingen’ bespreekt een Vooys-redacteur een bijzonder literair initiatief in Nederland. Dit keer bezocht Guus van der Peet de Nieuwjaarsvoorstelling van Vondels Gijsbreght van Aemstel in hotel The Dylan. Terwijl ik de voorplaats van vijfsterrenhotel The Dylan opstap, loop ik onder de onsterfelijk geworden woorden van Joost van den Vondel door: ‘De weereld is een speel toneel. Elck speelt zyn rol en kryght zyn deel’. De stenen boog waarop deze woorden pronken is het enige dat nog over is van de Amsterdamse schouwburg op de Keizersgracht. Op 11 mei 1772 brandde de zaal tot op de grond toe af.  Hiermee kwam er een einde aan een lange toneeltraditie. Bijna honderdvijftig jaar eerder – op drie januari 1636 – werd het gebouw feestelijk geopend met Vondels Gijsbreght van Aemstel. Anderhalve eeuw zou dit stuk elke nieuwjaarsdag worden opgevoerd in de schouwburg, een traditie die vanaf de negentiende eeuw op een andere locatie werd hervat. Pas in 1968 leek men echt klaar met het stuk, nadat scholieren (en vervolgens ook hun docenten) tijdens de opvoering luidkeels hadden laten weten wat ze ervan vonden: te ouderwets, te statisch en bovenal veel te lang.  Lees Meer