Vooys Luistert

Lezen is heerlijk, maar luisteren ook. Nobelprijslaureaat Bob Dylan bewees dat literatuur zich op verschillende manieren ook buiten het boek manifesteert. Vooys laat eens in de zoveel tijd een redactielid aan het woord over een poëtische plaat of literair lied dat indruk heeft gemaakt. Deze week: waar luistert Carmen naar?

‘Omdat ik een van de pleiters ben vóór het onderzoeken van het Nederlandstalige lied binnen de Nederlandse letterkunde, kies ik deze keer voor een Vooys luistert in plaats van een Vooys leest en belicht ik graag één van de in mijn ogen pareltjes uit de Nederlandstalige liedkunst. Geen grote naam, niets alom bekends, maar juist iets minder gekends en wellicht zelfs enigszins obscuurs.

Als iemand mij vraagt van wat voor muziek ik houd, dan vind ik het lastig om daar een gedegen antwoord op te geven. Ik houd van vrij veel (kleinkunst, folk, rock, bluegrass, soms wat klassiek). Ik houd echter ook van heel veel niet (ongeveer al het andere). Voor deze Vooys luistert heb ik gekozen voor een combinatie van enkele muziekstijlen die ik leuk vind: een Nederlandstalig kleinkunstlied met folkinvloeden. Maak kennis met (of herbeluister) ‘Niets is voor altijd’ van Madou (1982).

De muziekgroep Madou werd in 1979 opgericht door twee ex-leden – Vera Coomans en Wiet Van de Leest – van Rum (eveneens een Nederlandstalige folkgroep), die hun muziek naar eigen zeggen avontuurlijker wilden maken. Zo werd onder meer het instrumentarium gemoderniseerd en werden de teksten geactualiseerd. De teksten kunnen omschreven worden als tragisch en tamelijk melancholisch (zo niet depressief), zoals ook te horen is in Madous (enige) hit ‘Witte nachten’. Na één LP viel Madou uiteen: de muziek sloeg niet aan.

Met de herontdekking van de folk aan het begin van dit millennium, kwam er echter hernieuwde aandacht voor Madou en blies zangeres Coomans het repertoire van de muziekgroep onder de naam Madouce opnieuw leven in. Het is Madou(ce) nochtans niet gelukt bekendheid bij het grote publiek te verwerven.

‘Niets is voor altijd’ heeft desalniettemin wel íéts gedaan, want het lied verscheen later op het verzamelalbum Het beste uit de Belpop van 1982 en de compilatie-cd De geschiedenis van het Vlaamse lied. En nu staat het centraal in deze Vooys luistert. Een lied met spanning en drama, een tekst waaruit onverschilligheid, argeloosheid, (ingehouden) woede, verontwaardiging, verdriet, vermoeidheid, vlakte en meer spreekt en een melodielijn die tof is. Ik ga er verder niets over zeggen, beluister het maar gewoon.’