In vervoering geraakt door ‘Kalmte’
Muziek luisteren is heerlijk en dat mag geuit worden. Vooys laat eens in de zoveel tijd een redactielid aan het woord over muziek waarin hij of zij zich verdiept. Deze week: wat luistert Cynthia? De EP Kalmte van indie zangeres MEAU bestaat uit een samenvloeiing van treurnis en hoop.
In de ochtend pak ik de krant uit de brievenbus, warm ik mijn kommetje met havervlokken op in de magnetron en ontvlam ik het gas voor de koffiepercolator. Dit dagelijkse ochtendritueel begin ik niet zonder eerst de stilte te verjagen uit de woonkamer middels het aan-knopje van de radio. Het is ochtend, de radio staat aan, mijn dag voelt goed. Toen werd MEAU gedraaid op radiozender 3FM. MEAU, volledige naam Meau Hewitt, was uitgeroepen tot 3FM-talent met het nummer ‘Dat heb jij gedaan’. Dit nummer sprak mij aan, waardoor ik nieuwsgierig werd naar haar muziek; zo kwam ik terecht bij de EP Kalmte.
MEAU is eenentwintig jaar, is singer-songwriter en produceert haar eigen Nederlandstalige dromerige indie muziek met elektronische klanken. Ze zingt over dagelijkse thematieken: de liefde, vriendschap, eenzaamheid en de zoektocht naar het Zelf. De zes nummers op de EP Kalmte bestaan uit een samenvloeiing van treurnis en hoop. Zo wordt in het nummer ‘Kalmte’ de groeiende liefde bezongen en gaat het nummer ‘Afgesloten’ over een asymmetrische relatie tussen het ‘ik’ en de ander, en hoe dit ‘ik’ de ander durft los te laten. De teksten die mij in het bijzonder aanspraken waren van de muzieknummers ‘Relativeren’ en ‘Kalmte’.
‘Kalmte’
Ik interpreteer het nummer ‘Kalmte’ als een ode aan prille liefdes. MEAU zingt over een relatie waarbinnen het ‘ik’ houvast vindt bij de ander. In het gevoel van het ‘ik’ schemert iets mistroostigs door want het ‘ik’ lijkt door een onbekende factor uit balans te zijn geraakt, maar de komst van de ander zorgt weer voor evenwicht: Koude nacht maar je warmte landt hier je brengt me in evenwicht. Het ‘ik’ kan zich nauwelijks voorstellen dat dit gevoel voor elkaar eerst klein was maar allengs groeit tot iets groters:
een gevoel wat eerst nog klein was een gevoel waarover ik klein dacht
Wat nu groter dan het grootste
De bestaanswijze van hun relatie voelt voor het ‘ik’ als een gewonnen dag. Bovendien heeft hun relatie iets helends, omdat het ‘ik’ toenadering durft te zoeken tot de ander. Deze toenadering zorgt voor zowel houvast als afhankelijkheid, omdat slechts de ander de zware dagen van het ‘ik’ kan verlichten:
Zware dag maar naderhand maakt je adem me weer licht
Samen lijkt het zo veel meer ik pak m’n hand knijp nog een keer ik
‘Relativeren’
‘Relativeren’ gaat, mijns inziens, over een jonge vrouw die is vastgelopen in de leegte van gevoelens. Zij is zich daar bewust van, maar het lukt haar (nog) niet om uit deze leegte te ontsnappen. Wel poogt ze aan het einde van de tekst iets van toekomst te koesteren door haar pijn te accepteren:
Oooh, ik probeer te relativeren
Oooh, en als het lukt dat ik mezelf dan beloon
Toch sluimert tegelijkertijd benauwenis die veroorzaakt is door de leegte voort, de volgende twee tekstpassages verwoorden treffend deze benauwenis:
De lucht is aan het huilen
In mijn kamer is het koud
[…]
De stilte drukt van buiten
Mijn adem weer naar binnen
Buiten valt de stilte van verdriet naar beneden en tevens is de stilte te drukkend om de eigen aanwezigheid aan te kunnen, zelfs ademen klinkt te luidt. Uiteindelijk wordt het verlangen uitgesproken om te leren denken als een ander persoon. Dit verlangen heeft iets beangstigends, want als je wilt leren denken als een ander persoon wil je dan nog wel jezelf zijn?
MEAU brengt de luisteraar in vervoering met haar dromerig, droevige stem. Haar stijl is poëtisch, bedroefd en tegelijkertijd sijpelt hoop door in haar teksten. De luisteraar hoeft enkel in de EP te kruipen, in haar klanken verstilling te vinden en de teksten tot zich te nemen.